Elk schilderij is begonnen als een duidelijk beeld, een boom, een berg, een bloem, sneeuw, zon, een model. Dit concrete beeld is startpunt voor de transformatie, voor een beweging die ook na de eindfase op het doek in principe eeuwig doorgaat. De verf is rond het archetype, het oerbeeld dat we in wezen allemaal met ons meedragen, een eigen verhaal gaan weven. Een verhaal dat verwijst naar een andere wereld, een andere dimensie waar de toeschouwer zich in kan verliezen. Al schilderend wordt de ene kleur naast de ander neergezet, of over de ander. Glacerend of dekkend. Het ritme waarin dit gebeurt is mede bepalend voor de compositie. Door de hier en daar opengewerkte structuur wordt de geschilderde wereld toegankelijk. Het doek is een momentopname, op elk willekeurig moment kan het proces worden voortgezet, kan de beweging weer in gang worden gezet. Je gaat als toeschouwer op reis, je droomt, je bent onderdeel van een sprookje.