Abstract painting 4 / NA 9508

Biografie Hans van Horck

Als Hans van Horck als tiener voor een grote drukkerij werkt, ontstaat zijn interesse voor gedrukte kunst. Hij blijkt talent te hebben voor het ontwerpen van posters. Dit is voor hem aanleiding om te kiezen voor een opleiding aan de Academie voor Industridle Vormgeving in Eindhoven.

Om zijn creativiteit verder te ontwikkelen verhuist Hans op achttienjarige leeftijd naar Zwitserland. Daar was op dat moment de grafische en toegepaste vormgeving verder ontwikkeld dan in Nederland en dat gaf Hans van Horck de inspiratie voor zijn verdere ontwikkeling als hedendaags kunstenaar.

Hij begint zijn artistieke loopbaan als aquarellist en schildert portretten en vrouwelijk naakt. Zijn echtgenote Anita Duijf staat vaak model voor zijn werk. In de loop… van de tijd wordt het werk steeds abstracter en expressiever. Aquarelleren wordt verruild voor het werken met (acryl)verf. Hiermee worden grote hoeveelheden op het doek verwerkt, soms heel pasteus, soms vloeibaar met een verwijzing naar zijn eerdere aquarellen. De doeken liggen altijd plat wanneer de kunstenaar er aan werkt. Bijkomend voordeel is dat hij om het doek heen kan lopen en de compositie voortdurend van alle kanten kan beoordelen.

Een avontuur tussen abstractie en figuratie.

Wat treft onmiddellijk in de schilderkunst van van Horck?
het is de eindeloze diepte van een coloriet dat een rijke echo uitzendt.
toch is er een zuivere binding tussen kleur en vorm in dit oeuvre.
het gaat inderdaad om een dialoog tussen kleur en vorm, en dat op
een podtische frequentie zodat de raaklijnen tussen beide in de sfeer
van een verfijnde legering herkenbaar zijn.
de schilder blijft in essentie schilder waardoor het kleurregister een
overwegende rol behoudt, en de menselijke figuur in de weelde van
veredelde tonaliteiten is opgenomen, en mede de functie vervult
van een stramien waarop het totaalbeeld stoelt.
nergens prononceert van Horck de vorm als een te zelfstandige
aanwezigheid, zoals ook de kleurpartijen op zich geen zelfstandige
delen van het schilderij zijn, omdat alles harmonisch en zuiver in
elkaar verweven is.
voor deze kunstenaar blijft het kleurveld een paradijselijk domein
van tinten en klanken waarin het onderwerp van de mens, de mythe
en de natuur als het ware onder de verfhuid wordt opgevoerd.
er wordt aldus met verfijnde aanduidingen ontleend aan de
werkelijkheid een vervreemding gesuggereerd.
Lees meer