Ad wil naar het eigene, het spontane. De jeugdtekeningen van zijn kinderen, Maaike en Edgar waren vaak een bron van inspiratie. Het optimisme hierin sprak hem aan. Hij begon dit steeds meer te zien en te waarderen.
De stijl die hieruit voortkwam toont duidelijk verwantschap met de felle kleuren en spontane expressie van de internationale Cobragroep. Ad Verstijnen schildert de directe leefwereld van het kind: kind met poes, fiets, vogeltje, en bal. Al deze afbeeldingen symboliseren de vrijheid en hebben niets te maken met de normen en regels van de volwassen maatschappij. Zo maakt de kunstenaar zich bewust los van de op de academie aangeleerde normen.
De laatste tijd maakt Ad Verstijnen ook steeds meer ruimtelijk werk.

De kunstenaar omschrijft zijn werk met de volgende woorden:

Altijd de andere kant op. Slingeren, vol plezier, heen en weer tussen fantasie en werkelijkheid. Het optimisme schuifelt mij naar voren in een avontuur van creativiteit, waarbij verworvenheden zoveel mogelijk worden vermeden.
Meestal ga ik uit van niets. Soms staat een kindertekening dan weer een oldtimer of een vorm van activiteit centraal. Ik wil grensverleggende waarden aftasten, opvallend werk maken, zodanig dat ik vooral de verwondering en aandacht van mezelf tref.
Wat ik doe heeft geen enkel houvast. Is het de zin van de onzin? Het werk wordt in ieder geval zinvol als het binnen mijn slingeren past. Het zal een heldere uitstraling, een heftige dynamiek, felle kleuren en een soort ruimtelijkheid moeten weergeven
Altijd met alle intentie bezig zijn en toch weer afstand nemen. De worsteling zal blijven?