Dertig jaar Kunstuitleen: van goederenlift naar vergadercentrum
Dertig jaar Kunstuitleen: van goederenlift naar vergadercentrum
Driehoog op de Jacob van Lennepkade, een krappe goederenlift en een hijsbalk. Bloed, zweet, tranen en heel veel kapot gevallen kunstwerken, want nee – dit was niet de ideale locatie voor een kunstuitleen. Beginnersfoutje. Te gekke locatie, zo aan de gracht, maar niet erg praktisch. Maar wat een mooie herinneringen…en hoe zijn wij aan een vergadercentrum gekomen?
Inmiddels zijn we heel wat jaren verder. Dit jaar bestaan we namelijk dertig jaar. Drie decennia van mensen laten genieten van kunst via onze kunstuitleen.
Het begon allemaal in 1988, gewoon vanaf de zolderkamer in huis. Peter Maasdam had een idee: hij zou een kunstuitleen starten. Art4u noemde hij zijn kunstuitleen toen nog (nu KUNSTUITLEEN.NL). Geen originele schilderijen nog, wel reproducties die hij, strak in pak gekleed, rondbracht. Dat waren alleen zakelijke klanten trouwens. Zij mochten iedere drie maanden door de kaartenbak snuffelen om te beslissen wat er in het volgende kwartaal aan de muur zou hangen. Elke drie maanden nieuwe inspiratie voor de klant. Wat eigenlijk veel te snel bleek te zijn. De klanten gaven aan liever per 1,2 of 3 jaar te wisselen.
Het liep. Het liep heel goed zelfs. Maar groeien op de zolderkamer van je eigen huis, hoe romantisch ook, is niet ideaal. De goederenlift en de hijsbalk die erop volgden waren dat ook niet, zo bleek uit de gesneuvelde kunstwerken, maar het pand daarop aan de Van Diemenstraat, het Y-techgebouw, was al een flinke stap vooruit.
Het Y-techgebouw lag natuurlijk ook op een briljante plek, zo aan het IJ, bij de houthavens. De kunst, inmiddels natuurlijk vooral bestaande uit originele werken van tientallen kunstenaars, sierde twee verdiepingen van het pand (of de muren van de klanten uiteraard) en werd door de eigen lijstenmakerij FRAME4U.NL ingelijst. Die werken werden niet meer iedere drie maanden vervangen en ook hoefde Peter en zijn strakke pak inmiddels niet meer zelf op pad.
De échte groei van de kunstuitleen kwam echter na de verhuizing naar de Nieuwe Hemweg, een locatie waar veel huidige klanten nog herinneringen aan hebben. Er was eindelijk RUIMTE. Zowel in als om het pand. Ruimte om te parkeren, om de kunst goed te bewonderen, én om daardoor ook particulieren mee te nemen in het verhaal. Waarom niet, immers?! Zo werd KUNSTUITLEEN.NL voor de particuliere tak geboren.
Wie denkt dat Peter daarmee klaar was, heeft het goed mis. Inmiddels bleek dat deze ondernemende man iedere 6 jaar de kriebels kreeg om weer wat nieuws te doen. Elke keer de kunst van een ander bekijken, laat de handen jeuken om zelf ook aan de slag te gaan. Een doek, een penseel en flink wat potten verf: Peter Maasdam de kunstenaar was geboren. Een zeldzame combinatie van ondernemerschap en creativiteit en bijzonder genoeg werd hij zelf de best verhuurde kunstenaar in zijn eigen kunstuitleen.
Wéér verhuizen was helemaal niet de bedoeling. De Nieuwe Hemweg was eigenlijk een prima locatie. Het is dat Peter verliefd werd op het plafond van de Donauweg 23: een industrieel pand waar het daglicht van bovenaf de ruimte oplicht. In die kale ruimte zag hij het voor zich hoe de kunst hier tot haar recht zou komen. “Peter, waarom begin je hier niet een vergadercentrum?” opperde een goede vriend aan wie Peter het pand liet zien. “Je hebt hier dubbel zoveel ruimte, waarom niet?”
Zou het kunnen? Zou het Amsterdam Art Center een plek kunnen worden waar kunst inspireert en vergaderen effectief wordt? De vraag is inmiddels beantwoord. Vaste klanten als Vodafone, het UWV, de Gemeente Amsterdam, KPN, en nog vele anderen, vergaderen met grote regelmaat in de industriële, kunstrijke omgeving. Het Amsterdam Art Center is bovendien het huis voor KUNSTUITLEEN.NL voor zowel de bedrijven als particulieren, de lijstenmakerij FRAME4U.NL en tot voor kort Peters atelier. Dat atelier heeft-ie wegens overmatige interesse om daar te vergaderen inmiddels moeten afstaan aan klanten. Gelukkig staat hij er zelf regelmatig ook op het podium om kunstenaars bekwamer te maken in ondernemerschap. Niet in pak, wél in zijn joggingbroek.
Dertig jaar, wat een mooie reis was het. En dat is allemaal mogelijk door de loyaliteit van medewerkers van de kunstuitleen, de lijstenmakerij, enzovoorts. Zo behoren Daan, Bas, John en Willem al zo’n twintig jaar tot de harde kern. Was het allemaal rozengeur en maneschijn? Zeker niet; de crisis heeft erin gehakt en in die tijd hebben we afscheid moeten nemen van een aantal trouwe collega’s. We zijn er gelukkig wél goed uitgekomen door te leren, het anders te doen, en met beleid mee te bewegen.
Toch denken we met een grote glimlach terug aan de goederenlift en de hijskraan. Fijn dat alle kunst nu gewoon op begane grond staat.
Dim Sum eten bij Dominique Chan
Er zijn zo van die dagen dat je niet kunt wachten om naar een afspraak te gaan. Vandaag was ook weer zo’n dag. Een week geleden belde Dominique mij op met de vraag of ik weer eens langs kon komen, want zijn voorraad van het boek “Dominique Chan” wat wij als KUNSTUITLEEN.NL enkele jaren geleden hebben uitgeven was op.
Het boek, wat een kleurrijk overzicht geeft van zijn kunstwerken door de jaren heen, mag gezien worden als centraal punt in het oeuvre van Dominique, met als bonus de vele foto’s uit zijn privé archief.
Aangekomen bij zijn atelier aan huis in de museum buurt in Amsterdam west vlakbij de Sloterplas, verwelkomen de beschilderde bloempotten en de divers houten sculpturen bij zijn voordeur mij als vanouds. Als ik aanbel doet Dominique de deur open met zijn jas nog aan. Ik ben net terug van mijn ochtend wandeling rond het Sloterplas, vertelt hij. “Is goed voor mijn conditie en zo’n wandeling brengt het creatieve proces op gang”.
Na een warme begroeting, loop ik achter Dominique aan zijn gang in richting zijn kleurrijke werkruimtes. 15 jaar geleden kwam ik hier voor de eerste keer, en ik keek mijn ogen uit.
Zijn atelier aan huis is één groot kunstwerk waar je doorheen loopt. Kunstwerken sieren de wanden, zijn sculpturen staan door alle ruimtes heen. De vloeren en de plafonds in zijn werkruimtes vertellen allemaal kleine en op zichzelf staande verhalen. Het is alsof hij alles heeft omgetoverd in de kleurrijke en verhalende wereld van Dominique Chan.
Onder het genot van een grote schaal door mevrouw Chan vers gemaakte Dim Sum, en een heerlijke kop Chinese thee, praten we zoals altijd over wat er zoal in de afgelopen periode, sinds we elkaar voor het laatst zagen is gebeurt. Ik vertel over het succes van het Amsterdam Art Center en de nieuwe aanwinsten in de collectie van KUNSTUITLEEN.NL.
Hij verteld vol enthousiasme over zijn expositie in het Contemporary Arts Centre in Ankara. Waar hij op uitnodiging, 20 van zijn kunstwerken mocht tonen aan het kunst minnende Turkse publiek.
De banier van deze expositie prijkt trots aan zijn muur. Als ik hem vraag of hij nog iets van de stad heeft gezien, verteld hij mij dat een bevriende Turkse kunstenaar hem heeft ondergedompeld in de cultuur van deze prachtige stad. Ook zijn reis naar Istanbul heeft een grote indruk op hem gemaakt.
Als de schaal met Dim Sum leeg is, pakt Dominique zijn edding stiften en begint in meerdere door mij meegenomen boeken op de eerst pagina een paar unieke schetsen te maken. Na 20 jaar werken met kunstenaars, blijft het voor mij altijd weer een prachtig wonder hoe iemand vanuit het niets met een paar lijnen een kunstwerk weet te maken.
Neem deze boeken maar weer mee, zegt Dominique als hij de tekening in het 12e boek heeft afgemaakt. Een leuk cadeau voor je klanten!
Na een laatste rondgang door zijn atelierruimtes, gevolgd door een warm afscheid bij de kleurrijk beschilderde binnenkant van de buitendeur, stap ik met een volle buik en 12 prachtig bewerkte boeken mijn auto in. Hopende dat de door mij voor hem meegebrachte boeken snel op zijn.
Urbex-foto’s
Urbex-foto’s: een constante bron van inspiratie
Urbex-foto’s. Verlaten, uitgeleefd, en van elk bewijs van leefbaarheid gestript. Soms een voormalig industrieel pand, dan weer een oud schoolgebouw of een kasteel in het rauwe landschap. De rauwe karaktertrekken van leegstaande panden vormen een grote aantrekkingskracht voor fotografen tegenwoordig. Deze Urban Explorers leggen het mysterie van dergelijk locaties vast voordat ze definitief met de grond worden gelijk gemaakt. Wat overblijft zijn de Urbex-foto’s.
Urbex-fotografie is hip en happening. Talloze fotografen bezoeken geheime spots om unieke urbex-foto’s te schieten. Voor zo ver dat nog kan; veel locaties zijn al veelvuldig bezocht en het is dan ook een steeds grotere uitdaging voor fotografen om echt iets unieks te vinden. Maar als dat lukt, weet een beetje urbex-fotograaf er ook echt iets bijzonders van te maken. Dat doen ze puur met datgene wat er is: er wordt niets veranderd voor een betere compositie of lichtinval. Het enige wat ze meenemen is een camera en het enige wat ze achterlaten zijn enkele voetstappen.
De urbex-foto’s zelf vormen ongekend mooie plaatjes aan een kale muur of op het werk. Foto’s waar je naar wilt blijven kijken. Daarom zijn wij onze collectie in gedoken om een paar bijzondere urbex-foto’s voor je te selecteren.
Garden View – Andre Joosse
Wat ooit een indrukwekkende ruimte was, gezegend met prachtige lichtinval vanuit de tuin, is nu een vervallen leegte die nog vaag doet herinneren aan de romantiek van toen. De openslaande deuren gaven toegang tot het groen van de tuin – een tuin die inmiddels haar entree in het gebouw zelf heeft genomen.
BRI – James Kerwin
Bij deze foto sta je bijna te popelen om naar de reling toe te lopen en naar beneden te kijken. Ongetwijfeld zijn er honderden mensen geweest die vanuit deze toren, onder de koepel, hebben mogen zien wat er op andere verdiepingen plaatsvond. Hoewel de muren flink zijn afgebrokkeld en de verlatenheid overheerst, ziet het fantasierijk oog wat er ooit is geweest.
Silverlands – James Kerwin
De kroonluchter die nog aan het plafond hangt, de vitrages voor de ramen en de spiegel aan de muur… je hoeft de eettafel en de mensen er maar bij te bedenken en het plaatje is compleet. Deze weelderige kamer is inmiddels volledig verlaten en de schimmel staat op de muur, maar de rijkdom is nog op allerlei manieren te voelen.
Steps to Happiness – Jorieke Westhoff
De brandende vraag ‘Waar leiden deze trappen naartoe?’ zal menig bewonderaar bezighouden. De aard van de locatie, de omgeving: het is allemaal een groot mysterie. Fotografe Jorieke Westhoff heeft dat mysterie in stand gehouden met de titel ‘Steps to Happiness’ en daagt ons hiermee uit om de fantasie de vrije loop te laten gaan.
Waterpower – Jorieke Westhoff
Deze voormalig waterkrachtcentrale lijkt een complete ravage. In de foto schuilt echter ongekend vakmanschap qua fotografie: de positie van de camera verandert dit tafereel bijna in een mysterieus doolhof, waarvan soms niet duidelijk is waar het een begint en het ander eindigt.